TZT084

Takashi Suzuki

“Er zijn schilderijen die uitnodigen erin op te gaan, omdat ze je als het ware naar bin-nen lokken binnen de begrenzingen van hun rand of omlijsting. Die betovering komt dan meestal door een voorstelling of door het kleurgebruik die een diepte suggereert. Dat is de klassieke West-Europese idee van een schilderij: een venster op een voorstelling waarin je je kunt verplaatsen. Een schilderij kan echter ook gesloten zijn, alleen een oppervlak bieden dat niet de in-druk van diepte wil geven. Dan heb je de stap naar de meer plastische kunsten: het relief, oorspronkelijk bedoeld als een vrij plat beeldhouwwerk, dat met ondiepte een grotere diepte trachtte te suggereren. Ech-ter, ook een relief kan zich presenteren als een werk dat geen grotere diepte wil doen vermoeden dan het heeft. Het tweeluik TS2106 van Takashi Suzuki (Japan 1948) is zo’n werk. Het is een werk dat als relief alleen de diepte laat zien die het daadwer-kelijk heeft. Tegelik bieden ook de twee kleuren eerder uitstraling dan dat ze je naar binnen willen lokken. De twee kleuren – geel en grijs – schijnen als het ware op een doffe manier naar buiten.” — Tussen einde en begin #53. Takashi Suzuki door Bertus Pieters in Villa Repubblica.

“There are paintings that invite you to become absorbed in them, because they lure you in, as it were, within the boundaries of their edge or frame. That enchantment usually comes from a representation or from the use of color that suggests depth. That is the classic Western European idea of a painting: a window on a performance in which you can place yourself. However, a painting can also be closed, offering only a surface that does not want to give the impression of depth. Then you move to the more plastic arts: the relief, originally intended as a fairly flat sculpture, which tried to suggest greater depth through shallowness. However, a relief can also present itself as a work that does not suggest greater depth than it has. The diptych TS2106 by Takashi Suzuki (Japan 1948) is such a work. It is a work that, as a relief, only shows the depth it actually has. At the same time, the two colors also offer charisma rather than trying to lure you in. The two colors – yellow and gray – shine out in a dull way, as it were.” — Between end and beginning #53. Takashi Suzuki by Bertus Pieters in Villa Repub-blica.

Eric Lugtigheid

Eric Lugtigheid (NL 1959) is een kunste-naar met passie voor ruimtelijk werk, schilderen en digitale kunst. Zin werk is doordrenkt van abstractie en worden gec-reeerd met behulp van zeer diverse tech-nieken en materialen, voortdurend op zoek naar het nieuwe. Eén van de bronnen van inspiratie voor Eric Lugtigheid is de cap-sulevorm, die een prominente rol speelt in zijn werk. De eenvoudige, doch krachtige vorm biedt onbegrensde mogelijkheden voor manipulatie en transformatie naar nieuwe varmen en combinaties van kleur en technieken, zowel analoog als digitaal. De voortdurende drang naar nieuwe ideeën en uitdagingen en om zin artistieke grenzen te verleggen maakt zijn werk uniek en getuigt van een geheel eigen beeldtaal die voortdurend evolueert, maar altijd herkenbaar blijft als zinde van zijn hand.

Eric Lugtigheid (NL 1959) is an artist with a passion for spatial work, painting and digital art. His work is steeped in abstraction and is created using very diverse techniques and materials, constantly looking for the new. One of the sources of inspiration for Eric Lugtigheid is the capsule shape, which plays a prominent role in his work. The simple, yet powerful form offers limitless possibilities for manipulation and transformation into new shapes and combinations of color and techniques, both analogue and digital. The constant urge for new ideas and challenges and to push his artistic boundaries makes his work unique and bears witness to a unique visual language that is constantly evolving, but always remains recognizable as being his work.

Exhibition Untitled TZT084

Takashi Suzuki
&
Eric Lugtigheid

1 maart 2024 – 17 maart 2024

Meet & Greet:
Zondag 3 maart 2024
Sunday Mar 3rd